Διαταραχές της ούρησης

Τι είναι οι διαταραχές ούρησης

Οι διαταραχές ούρησης είναι μια ομάδα καταστάσεων που επηρεάζουν τη φυσιολογική διαδικασία αποθήκευσης και αποβολής των ούρων από την ουροδόχο κύστη.

Αυτές οι διαταραχές μπορεί να περιλαμβάνουν ακράτεια ούρων, δηλαδή την ακούσια διαρροή ούρων.

Συχνουρία, επείγουσα ανάγκη για ούρηση, νυκτουρία (συχνή νυχτερινή ούρηση), δυσουρία (πόνος κατά την ούρηση) και κατακράτηση ούρων, όπου η κύστη δεν αδειάζει πλήρως.

Οι διαταραχές ούρησης μπορούν να προκληθούν από διάφορους παράγοντες, όπως νευρολογικές παθήσεις, λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, διόγκωση του προστάτη στους άνδρες, και ανατομικές ανωμαλίες.

Η διάγνωση και θεραπεία τους εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία και μπορεί να περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία, αλλαγές στον τρόπο ζωής και, σε σοβαρές περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.

Συμπτώματα διαταραχών ούρησης

Τα συμπτώματα των διαταραχών ούρησης ποικίλουν ανάλογα με τον τύπο και την υποκείμενη αιτία της πάθησης.

Κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν ακράτεια ούρων, όπου παρατηρείται ακούσια διαρροή ούρων.

Συχνουρία με ανάγκη για ούρηση περισσότερο από οκτώ φορές την ημέρα, και επείγουσα ανάγκη για ούρηση που είναι δύσκολο να ανασταλεί.

Επιπλέον, η νυκτουρία, δηλαδή η ανάγκη να ξυπνά κανείς τη νύχτα για να ουρήσει.

Η δυσουρία, που είναι ο πόνος ή η κάψιμο κατά την ούρηση, και η κατακράτηση ούρων, όπου η κύστη δεν αδειάζει πλήρως ή καθόλου, είναι επίσης κοινά συμπτώματα.

Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να συνοδεύονται από αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης και, σε ορισμένες περιπτώσεις, πόνο ή δυσφορία στην περιοχή της πυέλου ή της ουροδόχου κύστης.

Είδη διαταραχών ούρησης

Οι διαταραχές ούρησης κατηγοριοποιούνται σε διάφορους τύπους ανάλογα με τα συμπτώματα και τις αιτίες τους.

Οι κύριοι τύποι περιλαμβάνουν την ακράτεια ούρων, που μπορεί να είναι στρες ακράτεια (διαρροή ούρων κατά την άσκηση, το βήχα ή το γέλιο).

Επιτακτική ακράτεια (ξαφνική, έντονη ανάγκη για ούρηση), και ακράτεια υπερχείλισης (διαρροή ούρων λόγω πλήρους κύστης).

Άλλοι τύποι είναι η συχνουρία, όπου υπάρχει ανάγκη για συχνή ούρηση.

Η νυκτουρία, η οποία περιλαμβάνει την ανάγκη για ούρηση κατά τη διάρκεια της νύχτας, και η δυσουρία, που είναι η επώδυνη ούρηση.

Η κατακράτηση ούρων είναι επίσης ένας σημαντικός τύπος, όπου η κύστη δεν αδειάζει πλήρως ή καθόλου.

Κάθε τύπος διαταραχής μπορεί να έχει διαφορετικές αιτίες, όπως νευρολογικές παθήσεις, λοιμώξεις, διόγκωση του προστάτη, ή ανατομικές ανωμαλίες.

Διάγνωση διαταραχών ούρησης

Η διάγνωση των διαταραχών ούρησης περιλαμβάνει μια σειρά από εξετάσεις και αξιολογήσεις για τον προσδιορισμό της αιτίας και του τύπου της διαταραχής.

Ο γιατρός ξεκινά με τη λήψη λεπτομερούς ιατρικού ιστορικού και τη φυσική εξέταση.

Εξετάσεις ούρων χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση λοιμώξεων ή άλλων ανωμαλιών.

Επιπλέον, ουροδυναμικές μελέτες μετρούν την πίεση και τη ροή των ούρων κατά την ούρηση, παρέχοντας λεπτομερή εικόνα της λειτουργικότητας της κύστης.

Απεικονιστικές εξετάσεις, όπως υπερηχογράφημα, ακτινογραφίες ή μαγνητική τομογραφία (MRI), μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αξιολόγηση της δομής της κύστης και των ουροφόρων οδών.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η κυστεοσκόπηση επιτρέπει την άμεση εξέταση του εσωτερικού της κύστης και της ουρήθρας.

Τα αποτελέσματα των εξετάσεων αυτών βοηθούν τον γιατρό να καθορίσει την κατάλληλη θεραπευτική προσέγγιση.

Θεραπεία διαταραχών ούρησης

Η θεραπεία των διαταραχών ούρησης εξαρτάται από την αιτία και τον τύπο της διαταραχής.

Κύριες θεραπευτικές προσεγγίσεις περιλαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή, όπως αντιβιοτικά για λοιμώξεις, αντιχολινεργικά για την υπερδραστήρια κύστη και άλφα-αναστολείς για τη χαλάρωση των μυών του προστάτη.

Συμπεριφορικές θεραπείες, όπως ασκήσεις πυελικού εδάφους (Kegel), η προπόνηση της κύστης και αλλαγές στη διατροφή και τις συνήθειες κατανάλωσης υγρών, μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση των συμπτωμάτων.

Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί καθετηριασμός για την πλήρη κένωση της κύστης ή χειρουργική επέμβαση, όπως η διουρηθρική εκτομή του προστάτη (TURP) για τη διόγκωση του προστάτη ή η τοποθέτηση εμφυτευμάτων και σφιγκτήρων για την ακράτεια.

Η επιλογή της θεραπείας εξατομικεύεται ανάλογα με τις ανάγκες και την κατάσταση του ασθενούς.