Φίμωση

Τι είναι η φίμωση;

Η φίμωση είναι μια πάθηση όπου η ακροποσθία του πέους (η δερματική πτυχή που καλύπτει την βάλανο, την κεφαλή του πέους) δεν μπορεί να αποκαλύψει (τραβηχτεί) πίσω από την βάλανο, δηλαδή την κεφαλή του πέους.

Αυτή η κατάσταση μπορεί να είναι συγγενής, δηλαδή να υπάρχει από τη γέννηση, ή να αναπτυχθεί αργότερα λόγω ουλώδους ιστού από τις επαναλαμβανόμενες φλεγμονές, λοιμώξεις ή τραυματισμούς.

Στις ακραίες περιπτώσεις, η φίμωση μπορεί να προκαλεί δυσκολία στην ούρηση, πόνο κατά τη στύση και αυξημένο κίνδυνο λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος ή της ακροποσθίας (βαλανοποσθίτιδα).

Η θεραπεία ποικίλλει από συντηρητικές μεθόδους, όπως τοπικές κρέμες κορτικοστεροειδών, έως χειρουργική επέμβαση, όπως η περιτομή ή η πλαστική της ακροποσθίας.

Συμπτώματα φίμωσης

Τα συμπτώματα της φίμωσης περιλαμβάνουν δυσκολία ή αδυναμία στην οπισθοχώρηση και επαναφοράς της ακροποσθίας πάνω από την βάλανο.

Πόνο ή δυσφορία κατά την ούρηση ή τη στύση, και επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις της ακροποσθίας και της βαλάνου (βαλανοποσθίτιδα).

Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να προκύψει παραφίμωση, όπου η ακροποσθία παγιδεύεται πίσω από τη βάλανο και δεν μπορεί να επανέλθει στη φυσιολογική της θέση, προκαλώντας έντονο οίδημα (πρήξιμο) και πόνο.

Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν φλεγμονή, ερυθρότητα και έκκριμα στην περιοχή της ακροποσθίας.

Η φίμωση μπορεί να επηρεάσει την υγιεινή της περιοχής και να προκαλεί δυσκολία στη διατήρηση της καθαριότητας του πέους.

Είδη φίμωσης

Η φίμωση χωρίζεται κυρίως σε δύο είδη: τη φυσιολογική (συγγενή) και την παθολογική (επίκτητη).

Η φυσιολογική φίμωση εμφανίζεται σε βρέφη και μικρά παιδιά, καθώς η ακροποσθία δεν είναι πλήρως αποσπώμενη από την βάλανο και αυτό είναι φυσιολογικό μέχρι την ηλικία των περίπου 3-5 ετών.

Σε πολλές περιπτώσεις, η ακροποσθία γίνεται σταδιακά πιο ελαστική και μπορεί να τραβηχτεί πίσω από τη βάλανο με την πάροδο του χρόνου.

Η παθολογική φίμωση εμφανίζεται συνήθως μετά από φλεγμονές, τραυματισμούς ή λοιμώξεις της ακροποσθίας, όπως η βαλανοποσθίτιδα.

Αυτή η μορφή φίμωσης μπορεί να οδηγήσει σε ουλώδη ιστό που προκαλεί τη στένωση της ακροποσθίας, εμποδίζοντας την οπισθοχώρηση της πάνω από τη βάλανο και προκαλώντας συμπτώματα όπως πόνο, δυσκολία στην ούρηση και αυξημένο κίνδυνο λοιμώξεων.

Διάγνωση φίμωσης

Η διάγνωση της φίμωσης γίνεται κυρίως μέσω κλινικής εξέτασης από ουρολόγο ή παιδίατρο.

Ο γιατρός αξιολογεί την ικανότητα της ακροποσθίας να τραβηχτεί πίσω από τη βάλανο και ελέγχει για σημάδια φλεγμονής, ερυθρότητας ή ουλώδους ιστού.

Σε περιπτώσεις υποτροπιάζουσας φλεγμονής ή λοιμώξεων, μπορεί να γίνουν επιπρόσθετες εξετάσεις, όπως καλλιέργεια ούρων ή έκκρισης, για την ανίχνευση βακτηρίων ή άλλων παθογόνων.

Η διάγνωση βασίζεται στα συμπτώματα και στην εμφάνιση της ακροποσθίας, και είναι συνήθως αρκετά απλή χωρίς την ανάγκη για περαιτέρω επεμβατικές εξετάσεις.

Θεραπεία φίμωσης

Η θεραπεία της φίμωσης εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης και τα συμπτώματα.

Για ήπιες περιπτώσεις, συντηρητικές μέθοδοι όπως η εφαρμογή τοπικών κρεμών κορτικοστεροειδών μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της φλεγμονής και στην αύξηση της ελαστικότητας της ακροποσθίας, επιτρέποντας την οπισθοχώρηση της.

Εάν αυτές οι μέθοδοι δεν είναι αποτελεσματικές ή εάν η φίμωση προκαλεί σοβαρά συμπτώματα όπως επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις ή δυσκολία στην ούρηση, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική παρέμβαση.

Η πιο συνηθισμένη χειρουργική θεραπεία είναι η περιτομή, η αφαίρεση της ακροποσθίας, που λύνει οριστικά το πρόβλημα.

Άλλες χειρουργικές επιλογές περιλαμβάνουν την πλαστική της ακροποσθίας, όπου γίνονται μικρές τομές για να διευρυνθεί το άνοιγμα χωρίς πλήρη αφαίρεση.