Καρκίνος όρχεων

Τι είναι ο καρκίνος των όρχεων

Ο καρκίνος των όρχεων είναι ένας κακοήθης όγκος που αναπτύσσεται στους όρχεις.

Οι όρχεις είναι οι αδένες που βρίσκονται στο όσχεο και είναι υπεύθυνοι για την παραγωγή σπέρματος και ανδρογόνων ορμονών.

Είναι ο πιο κοινός καρκίνος στους νεαρούς άνδρες ηλικίας 15-35 ετών.

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Την παρουσία ενός ανώδυνου ογκιδίου ή διόγκωσης σε έναν από τους όρχεις
• Πόνο ή δυσφορία στο όσχεο ή την κοιλιά
• Αίσθημα βάρους στο όσχεο

Η διάγνωση γίνεται μέσω φυσικής εξέτασης, υπερηχογραφήματος των όρχεων και αιματολογικών εξετάσεων για την ανίχνευση καρκινικών δεικτών.

Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει τη χειρουργική αφαίρεση του προσβεβλημένου όρχι (ορχεκτομή).

Ανάλογα με τον τύπο και το στάδιο του καρκίνου, μπορεί να ακολουθήσουν χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία ή παρακολούθηση.

Ο καρκίνος των όρχεων έχει υψηλό ποσοστό ίασης, ειδικά όταν διαγιγνώσκεται και θεραπεύεται έγκαιρα.

Συμπτώματα καρκίνου των όρχεων

Τα συμπτώματα του καρκίνου των όρχεων περιλαμβάνουν:

• Την παρουσία ενός ανώδυνου ογκιδίου ή διόγκωσης σε έναν από τους όρχεις, που είναι το πιο κοινό σημάδι της πάθησης
• Πόνο ή αίσθημα βάρους στο όσχεο
• Πόνο ή δυσφορία στην κάτω κοιλιακή χώρα ή τη βουβωνική χώρα
• Ξαφνική συσσώρευση υγρού στο όσχεο

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να υπάρχει ευαισθησία ή πόνος στο στήθος λόγω ορμονικών αλλαγών.

Εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος, μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα όπως:

• Πόνος στην πλάτη
• Δύσπνοια
• Βήχας
• Αιμόπτυση (αίμα στα πτύελα)

Είναι σημαντικό να αναζητηθεί ιατρική βοήθεια εάν εμφανιστούν αυτά τα συμπτώματα για έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία.

Είδη καρκίνου των όρχεων

Ο καρκίνος των όρχεων χωρίζεται κυρίως σε δύο βασικούς τύπους:

• Τους σεμινωματώδεις όγκους
• Τους μη σεμινωματώδεις όγκους

Οι σεμινωματώδεις όγκοι είναι πιο αργά αναπτυσσόμενοι και συνήθως διαγιγνώσκονται σε άνδρες ηλικίας 30-40 ετών.

Αυτοί οι όγκοι είναι πιο ευαίσθητοι στην ακτινοθεραπεία.

Οι μη σεμινωματώδεις όγκοι είναι πιο ποικίλοι και περιλαμβάνουν υποκατηγορίες όπως:

• Το εμβρυϊκό καρκίνωμα
• Το χοριοκαρκίνωμα
• Το τεράτωμα
• Τον όγκο του αμνιακού σάκου (yolk sac tumor)

Αυτοί οι όγκοι τείνουν να αναπτύσσονται πιο γρήγορα και διαγιγνώσκονται συχνότερα σε νεαρούς άνδρες ηλικίας 20-30 ετών.

Είναι λιγότερο ευαίσθητοι στην ακτινοθεραπεία, αλλά συχνά ανταποκρίνονται καλά στη χημειοθεραπεία.

Η διάκριση μεταξύ των τύπων είναι σημαντική για τον καθορισμό της κατάλληλης θεραπείας και της πρόγνωσης της νόσου.

Διάγνωση καρκίνου των όρχεων

Η διάγνωση του καρκίνου των όρχεων ξεκινά με τη λήψη ιατρικού ιστορικού και τη φυσική εξέταση από γιατρό.

Αυτή περιλαμβάνει την ψηλάφηση των όρχεων για ανωμαλίες.

Αν υπάρχει υπόνοια για καρκίνο, γίνεται υπερηχογράφημα των όρχεων για την απεικόνιση του ογκιδίου και τον προσδιορισμό της φύσης του.

Εργαστηριακές εξετάσεις αίματος χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση καρκινικών δεικτών, όπως:

• Η αλφα-φετοπρωτεΐνη (AFP)
• Η βήτα-ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη (β-hCG)
• Η γαλακτική αφυδρογονάση (LDH)

Αν τα αποτελέσματα υποδεικνύουν την παρουσία καρκίνου, πραγματοποιείται χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του προσβεβλημένου όρχι (ορχεκτομή).

Ο ιστός αποστέλλεται για βιοψία προκειμένου να επιβεβαιωθεί η διάγνωση και να καθοριστεί ο τύπος και το στάδιο του καρκίνου.

Θεραπεία καρκίνου των όρχεων

Η θεραπεία του καρκίνου των όρχεων ξεκινά συνήθως με τη ριζική ορχεκτομή.

Κατά την ριζική ορχεκτομή αφαιρείται ο προσβεβλημένος όρχις μέσω μιας μικρής τομής στη βουβωνική χώρα.

Μετά τη χειρουργική επέμβαση, η περαιτέρω θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και το στάδιο του καρκίνου.

Για τους σεμινωματώδεις όγκους, η ακτινοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καταστρέψει τυχόν υπολειπόμενα καρκινικά κύτταρα.

Για τους μη σεμινωματώδεις όγκους και πιο προχωρημένες περιπτώσεις, η χημειοθεραπεία είναι συνήθως η προτιμώμενη θεραπεία για την εξάλειψη των καρκινικών κυττάρων που μπορεί να έχουν εξαπλωθεί σε άλλες περιοχές του σώματος.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί επιπρόσθετη χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση μεταστάσεων από λεμφαδένες ή άλλα όργανα.

Η παρακολούθηση μετά τη θεραπεία είναι σημαντική για την ανίχνευση τυχόν υποτροπών.