Νόσος του Peyronie

Τι είναι η Νόσος του Peyronie

Η Νόσος του Peyronie είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη ινώδους ουλώδους ιστού (πλάκας) μέσα στο πέος, το οποίο μπορεί να προκαλεί πόνο, κυρτότητα, κάμψη και παραμόρφωση κατά τη στύση.

Αυτός ο ουλώδης ιστός περιορίζει την ελαστικότητα του πέους, οδηγώντας σε ανώμαλη κάμψη ή στρέβλωση.

Η ακριβής αιτία της νόσου του Peyronie δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά πιστεύεται ότι μπορεί να σχετίζεται με τραυματισμό ή μικροτραυματισμούς στο πέος.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο κατά τη στύση, παραμόρφωση του πέους και δυσκολία στη σεξουαλική επαφή.

Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, ενέσεις στην πλάκα, φυσιοθεραπεία ή, σε σοβαρές περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση για τη διόρθωση της παραμόρφωσης.

Συμπτώματα της νόσου του Peyronie

Τα συμπτώματα της Νόσου του Peyronie περιλαμβάνουν την παρουσία σκληρού ουλώδους ιστού (πλάκας) κάτω από το δέρμα του πέους, που μπορεί να γίνεται αισθητός ως ένας σκληρός όγκος ή κορδόνι.

Κατά τη στύση, το πέος μπορεί να εμφανίσει έντονη κάμψη ή στρέβλωση, γεγονός που μπορεί να προκαλεί πόνο και δυσκολία στη σεξουαλική επαφή.

Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο στο πέος, ακόμα και σε χαλαρή κατάσταση, και μείωση της ελαστικότητας ή του μήκους του πέους.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η νόσος μπορεί να οδηγήσει σε στυτική δυσλειτουργία λόγω της δυσκολίας επίτευξης ή διατήρησης στύσης εξαιτίας του πόνου ή της παραμόρφωσης.

Τα στάδια της νόσου του Peyronie

Η Νόσος του Peyronie μπορεί να διακριθεί σε δύο κύρια στάδια: το οξύ στάδιο και το χρόνιο στάδιο.

Στο οξύ στάδιο, το οποίο διαρκεί συνήθως από 6 έως 18 μήνες, υπάρχει φλεγμονή και πόνος κατά τη στύση.

Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, η κάμψη ή η παραμόρφωση του πέους μπορεί να επιδεινωθεί.

Ο ουλώδης ιστός ή πλάκα αναπτύσσεται και το πέος μπορεί να αρχίσει να κυρτώνεται.

Στο χρόνιο στάδιο, η φλεγμονή συνήθως μειώνεται και ο πόνος κατά τη στύση μπορεί να υποχωρήσει.

Η παραμόρφωση του πέους σταθεροποιείται, αλλά η κάμψη και η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να παραμείνουν.

Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, οι αλλαγές στο σχήμα του πέους είναι πιο σταθερές και είναι λιγότερο πιθανό να επιδεινωθούν χωρίς παρέμβαση.

Η κατανόηση αυτών των σταδίων βοηθά στον καθορισμό της κατάλληλης θεραπευτικής προσέγγισης.

Διάγνωση της νόσου του Peyronie

Η διάγνωση της Νόσου του Peyronie γίνεται μέσω μιας συνδυασμένης προσέγγισης που περιλαμβάνει το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς, τη φυσική εξέταση και απεικονιστικές μεθόδους.

Ο γιατρός θα πάρει λεπτομερές ιστορικό των συμπτωμάτων, της έναρξης και της εξέλιξής τους.

Κατά τη φυσική εξέταση, θα ψηλαφήσει το πέος για να εντοπίσει την παρουσία σκληρού ουλώδους ιστού ή πλακών.

Συχνά χρησιμοποιείται υπερηχογράφημα για να απεικονιστεί ο ουλώδης ιστός και να εκτιμηθεί η έκταση της βλάβης και η ροή του αίματος στο πέος.

Σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να ζητηθεί από τον ασθενή να προσκομίσει φωτογραφίες του πέους σε στύση για να εκτιμηθεί η παραμόρφωση.

Αυτές οι διαγνωστικές μέθοδοι βοηθούν στον προσδιορισμό της σοβαρότητας της νόσου και στη διαμόρφωση της κατάλληλης θεραπευτικής στρατηγικής.

Θεραπεία της νόσου του Peyronie

Η χειρουργική διόρθωση της καμπυλότητας του πέους στη Νόσο του Peyronie αποτελεί θεραπευτική επιλογή για σοβαρές περιπτώσεις όπου η παραμόρφωση εμποδίζει τη σεξουαλική επαφή ή προκαλεί σημαντική δυσφορία.

Υπάρχουν διάφορες χειρουργικές τεχνικές, όπως η πτύχωση (plication), όπου οι υγιείς πλευρές του πέους συρράπτονται για να εξισορροπήσουν την καμπυλότητα, η τομή και η μεταμόσχευση (incision and grafting), όπου η πλάκα τέμνεται και τοποθετείται μόσχευμα για να διορθωθεί η παραμόρφωση, και η τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης, που χρησιμοποιείται σε ασθενείς με σοβαρή στυτική δυσλειτουργία.

Η επιλογή της κατάλληλης χειρουργικής επέμβασης εξαρτάται από τη σοβαρότητα της παραμόρφωσης, την παρουσία στυτικής δυσλειτουργίας και τις προτιμήσεις του ασθενούς.